Karakteristikat bazë të kësaj sëmundjeje janë, gjendja shpirtërore e dëshpëruar, humbja e ndjenjës së kënaqësisë, humbja e forcës dhe energjisë, shfaqja e ndjenjave të frikës së pacaktuar (ankthit), ndjenjat e fajit, mungesa e shpresës, mungesa e shansit, humbja e vullnetit për të jetuar, mendimet rreth vetëvrasjes. Mos socializimi. Përveç kësaj, ka një ndryshim të mendjes, gjumit dhe oreksit.
Njerëzit me depresion zakonisht ndiejnë trishtim dhe mungesë shprese. Ata humbasin aftësinë për të ndjerë kënaqësi dhe nuk janë më të interesuar për aktivitete që më parë i bënin.
Ndryshimi i humorit është një “flamur i kuq” që paralajmëron mjekun të marrë në konsideratë një diagnozë të depresionit.
Gjendja shpirtërore e dëshpëruar te pacientët është e ndryshme nga trishtimi i zakonshëm. Ajo përmban një ndjenjë vuajtjesh të thella dhe dhimbjesh emocionale. Disa pacientë me depresion mund të jenë më të irritueshëm, më të tensionuar dhe në ankth. Karakteristikë është mosbesimi i tyre në mundësinë e përmirësimit, edhe pse shumica, për shkak të vetë natyrës së sëmundjes, tashmë e kanë përjetuar një përmirësim të tillë disa herë.
Shumë shpesh, pacientët që normalisht ankohen për një ndjenjë të madhe trishtimi, në të njëjtën kohë ankohen për pamundësinë për të qarë. Në fazën e rimëkëmbjes, në dukje paradoksale, aftësia për të qarë rimëkëmbet. Gjysma e pacientëve mohojnë gjendjen depresive, këta pacientë shpesh sillen nga familja ose nga vendi i punës për programim social. Variacionet e humorit të përditshëm janë tipike, kështu që shumë pacientë ndihen më keq në mëngjes.
Depresioni shoqërohet shumë shpesh me ankth, rritje të konsumit dhe abuzim me alkoolin, dhe nganjëherë dominojnë simptomat somatike (fizike), gjë që është veçanërisht e zakonshme tek pacientët e moshuar dhe në rastet e depresionit të maskuar.
Ankthi ndonjëherë është aq i theksuar sa është e vështirë të dallosh nëse është një çrregullim ankthi i shoqëruar nga depresioni apo një çrregullim depresiv i shoqëruar nga ankthi. Për raste të tilla, jepet një diagnozë e çrregullimit ankth-depresiv.
Po funksionet trupore?
Ka ndryshime të shpeshta në oreks. Zakonisht, oreksi dobësohet. Megjithatë, depresioni mund të manifestohet si me rritjen e oreksit ashtu edhe me shtimin në peshë, gjë që është karakteristikë e depresionit atipik. Çrregullimi i gjumit është gjithashtu i zakonshëm.
Pothuajse 80% e pacientëve ankohen për çrregullime të gjumit, veçanërisht vështirësi për të rënë në gjumë dhe për t’u zgjuar herët në mëngjes.
Shpesh u ndodh që ata të zgjohen disa herë gjatë natës dhe pastaj nuk mund të bien në gjumë lehtë. Janë pikërisht individët që zgjohen në orët e para të mëngjesit (pagjumësia terminale) që mbështeten drejt formës klinike më të rëndë të depresionit.
Herë pas here, pacientët me depresion ankohen për lodhje kronike.
Një person me depresion ka një interes të reduktuar në aktivitetet seksuale, të cilat ndonjëherë mund të manifestohen si një problem i madh. Diagnoza e papërshtatshme ndonjëherë mund t’i drejtojë personat e tillë në terapinë martesore me qëllim zgjidhjen e problemeve seksuale sepse çrregullimi depresiv nuk njihet.
Si janë aftësitë psikomotore?
Ngadalësia psikomotore manifestohet si mendim dhe fjalim i ngadaltë që, për shkak të humbjes së intonacionit, vepron monotonisht, lëvizjet ngadalësohen gjithashtu, dhe fjalitë janë të shkurtra dhe të pakta.
Një pacient me depresion mund të ketë një qëndrim të ngurtë, pa lëvizje spontane, një pamje anësore dhe poshtë. Ngadalësia psikomotore manifestohet si mendim dhe fjalim i ngadaltë që, për shkak të humbjes së intonacionit, vepron monotonisht, lëvizjet ngadalësohen gjithashtu, dhe fjalitë janë të shkurtra dhe të pakta. Ngurtësia psikomotore mund të shkojë në palëvizshmëri të plotë (i ashtuquajturi stupor depresiv), pacientë të tillë shpesh neglizhohen në pamje dhe mutistik (refuzojnë të flasin).
Kur dalin nga stupor, pacientët mund të kujtojnë se çfarë kanë përjetuar gjatë kësaj periudhe. Ndryshe nga një sjellje e tillë “e përmbajtur”, njerëzit me depresion mund të shqetësohen edhe (agjitacioni psikomotor), veçanërisht pacientët e moshuar. Njerëzit me depresion në shqetësim psikomotor ose shqetësim nuk mund të ulen pa lëvizur ose të qëndrojnë në një vend, ata janë vazhdimisht në lëvizje. P.sh. shtrydhja e grushteve, “thyerja e gishtave” dhe “nxjerrja” e flokëve janë shenja të zakonshme të agjitacionit.
Si është përqendrimi?
Shumë pacientë me depresion e kanë të vështirë të përqendrohen ose të pakësojnë aftësinë për të menduar. Ata mund të mendojnë se nuk mësojnë më me efektshmëri ose nuk dështojnë në punë apo edhe në aktivitetet e përditshme. Në raste të rënda, pacientët me depresion nuk janë në gjendje as të shohin televizor. Në dy të tretat e pacientëve ka disa çrregullime të kujtesës që ndonjëherë lënë një tablo të të ashtuquajturit pseudodement depresiv.
Disa nuk i mbajnë mend as veprimet e zakonshme të përditshme, p.sh. gratë përjetojnë një paaftësi për të gatuar apo përgatitur, kështu që kjo gjendje mund të imitojë demencën.
Në veçanti, kjo mund të përbëjë një problem diagnostikues në pacientët e moshuar. Prandaj, nuk duhet të ndodhë që në pacientët e moshuar me simptoma të tilla, të cilat shkaktohen nga depresioni, të anashkalohet diagnoza e duhur dhe në këtë mënyrë neglizhohet trajtimi i duhur.
Cilat janë këto simptoma psikotike dhe kur ndodhin në depresion?
Në raste shumë të rënda të depresionit, pacientët mund të zhvillojnë simptoma psikotike, të tilla si halucinacione ose iluzione.
Iluzionet (besimet e gabuara që nuk kanë konfirmim në realitet, bindjet e rreme, iluzionet që lindin mbi një bazë jorealiste dhe të pakapshme për korrigjimin racional) dhe halucinacionet që korrespondojnë me një humor depresiv quhen gjendje shpirtërore kongruente ose kongjestive.
Këto janë ato që përfshijnë ndjenjat e fajit, mëkatit, varfërisë, pavlefshmërisë, sëmundjeve të rënda trupore, paaftësisë. Iluzionet dhe halucinacionet që nuk korrespondojnë me humorin quhen humor jokongruent.
Në një pacient të dëshpëruar, iluzionet jo-konformiste janë ato që përfshijnë idetë e madhështisë, persekutimit, njohurive të tepruara, vlerës, etj.
Halucinacionet janë relativisht të rralla tek pacientët me depresion. Disa pacientë me depresion të rëndë dëgjojnë zëra që u thonë të vrasin veten (halucinacione auditive me karakter imperativ). /natalmedia.com/
*Materialet dhe informacionet në këtë portal nuk mund të kopjohen, të shtypen, ose të përdoren në çfarëdo forme tjetër për qëllime përfitimi pa miratimin e drejtuesve të “natalmedia”
